«لَا یُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِى أَیْمَنِكُمْ وَ لَكِن یُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الْأَیْمَنَ فَكَفَّرَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَكِینَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِیكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِیرُ رَقَبَةٍ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ ثَلَثَةِ أَیَّامٍ ذَلِكَ كَفَّرَةُ أَیْمَنِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ وَ احْفَظُواْ أَیْمَنَكُمْ كَذَلِكَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَكُمْ ءَایَتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ؛(1198) خداوند شما را بخاطر سوگندهاى بیهوده (و خالى از اراده،) مؤاخذه نمىكند ولى در برابر سوگندهایى كه (از روى اراده) محكم كردهاید، مؤاخذه مىنماید. كفاره این گونه قسمها، اطعام ده نفر مستمند، از غذاهاى معمولى است كه به خانواده خود مىدهید یا لباس پوشاندن بر آن ده نفر و یا آزاد كردن یك برده و كسى كه هیچ كدام از اینها را نیابد، سه روز روزه مىگیرد این، كفاره سوگندهاى شماست به هنگامى كه سوگند یاد مىكنید (و مخالفت مىنمایید). و سوگندهاى خود را حفظ كنید (و نشكنید!) خداوند آیات خود را این چنین براى شما بیان مىكند، شاید شكر او را بجا آورید!»