قرآن در كلام امام خمینى(قدس سره)(2060)
اگر قرآن نبود، باب معرفت الله بسته بود إلى الابَد.
قرآن همه چیز است، قرآن، انسان درست كن است، كتاب انسان سازى است.
قرآن كتاب انسان سازى است، مكتب اسلام مكتب انسان سازى است، انسان به همه ابعاد.
این قرآن است كه هدایت مىكند ما را به مقاصد عالیهاى كه در باطن ذاتمان توجه به او هست، و خودمان نمىدانیم.
از انس با قرآن كریم، این صحیفه الهى و كتاب هدایت، غفلت نورزند؛ كه مسلمانان هر چه دارند و خواهند داشت در طول تاریخ (گذشته و آینده)، از بركات سرشار این كتاب مقدّس است.
تدریس قرآن _در هر رشتهاى از آن_ را محطّ نظر به مقصد اعلاى خود قرار دهید.
هر مقدارى كه شما عمل كردید به قرآن، زیر پرچمش رفتید. پرچم قرآن این نیست كه پرچمهاى دیگران هستند، پرچم قرآن عمل به قرآن است.
مبادا قرآن مقدّس و آیین نجاتبخش اسلام را، با مكتب هاى غلط و منحرف كنندهاى كه از فكر بشر تراوش كرده است، خلط نمایید.
هیچ مكتبى بالاتر از قرآن نیست.
آنچه مهم است این است كه مسلمین به اسلام و قرآن عمل كنند. اسلام همه مسائلى را كه مربوط به زندگى بشر در دنیا و آخرت است، و آنچه را مربوط به رشد و تربیت انسان و ارزش انسان است، داراست.
قرآن باید در تمام شئون زندگى ما حاضر باشد.
این كتاب و این سفره گسترده در شرق و غرب، و از زمان وحى تا قیامت، كتابى است كه تمام بشر: عامى، عالم، فیلسوف، عارف، فقیه، همه از او استفاده مى كنند.
قرآن كتاب انسان سازى است، كتاب انسان متحرّك است، كتاب آدم است، و كتابى است كه آدمى كه باید از اینجا تا آخر دنیا و تا آخر مراتب حركت بكند [راه مى برد].
جوانان عزیزم كه چشم امید من به شماست: با یك دست قرآن را و با دست دیگر سلاح را برگیرید، و چنان از حیثیّت و شرافت خود دفاع كنید، كه قدرت تفكّر توطئه علیه خود را، از آنان سلب نمایید.
قرآن كریم كه به همه ما و به همه بشر حق دارد، سزاوار است كه ما در راه او فداكارى كنیم.
مشكل بزرگ مسلمین این است كه قرآن كریم را كنار گذاشتهاند، و تحت لواى دیگران درآمدهاند.
هر چه در راه خدا بدهیم، و هر چه در راه قرآن بدهیم فخر ماست، افتخار ماست، راه حق است.
قرآن كریم پناه همه ماست.
قرآن، تورات، انجیل و زبور از جهاتى با یكدیگر اشتراك و یا اختلاف دارند:
الف) وجه اشتراك: تشابه قرآن با سایر كتب آسمانى دراین است كه همه آنها از جانب خداست و مایه نور و هدایت براى مردم است؛ چنان كه خدا در آیه «انا انزلنا التوریه فیها هدى و نور»(2061)، تورات را به هدایت و نور بودن توصیف مى كند؛ و همچنین در مورد انجیل است كه «واتینه الانجیل، فیه هدى و نور»(2062) و در مورد قرآن، آیه 157 سوره مباركه اعراف و آیه 2 سوره مباركه بقره اوصاف نور و هدایت را براى قرآن برمىشمارد.
ب) وجوه افتراق: در مورد تفاوتهاى قرآن با سایر كتب آسمانى باید دانست كه قرآن، داراى ویژگىهاى مخصوص به خود است كه دیگر كتب آسمانى آنها را دارا نیستند، از جمله این تفاوتها مىتوان به موارد ذیل اشاره كرد:
1- قرآن، برخلاف كتب آسمانى دیگر معجزه است؛ اگر چه همه آنها از جانب خداست. درست مانند قرآن و حدیث قدسى كه هر دو از جانب خداست، ولى یكى معجزه است و دیگرى نیست و معجزه آن است كه كسى نتواند مانند آن را بیاورد. (البته معجزه شرایط دیگرى نیز دارد كه در جاى خود مطرح مىشود.)
2- با توجّه به تكامل بشر، قرآن كه آخرین كتاب آسمانى است، كامل بوده، تمامى برنامههاى مورد نیاز بشر را از جوانب گوناگونى اعمّ از اعتقادات، احكام و اخلاقیّات و مسایل سیاسى و اجتماعى داراست و تا انقراض بشر پابرجا و متكّفل هدایت انسان است؛ برخلاف سایر كتب آسمانى كه اقتضاى دوام و ابدیّت نداشته و براى محدودهاى از زمان و با توجّه به شرایط فكرى و اجتماعى مردم عصر خود، فرود آمده و امرى مشخّص داشته است. خداوند متعال در قرآن كریم مىفرماید: «و انزلنا الیك الكتاب بالحق مصدقا لما بین یدیه من الكتاب و مهیمنا علیه(2063)؛ این كتاب قرآن را بحق بر تو فرو فرستادیم؛ در حالى كه كتابهاى پیشین را تصدیق مىكند و حافظ و نگاهبان آنهاست.» 3- قرآن داراى دو نزول بوده است: اول: «نزول دفعى و جمعى» كه از سوى خداوند متعال یكجا بر قلب پاك پیامبر اكرم(صلى الله علیه و آله) در ماه مبارك رمضان و شب قدر نازل شده. دوم: «نزول تدریجى» كه برحسب شرایط و حوادث و نیازها طى 23 سال فرو فرستاده شده است؛ ولى تورات و انجیل فقط یك نزول (دفعى) داشته است. 4- قرآن موجود در دست ما، همان قرآن اصلى و كلام خداست كه بر پیامبر گرانقدر(صلى الله علیه و آله) نازل شده و بدون كم و زیاد به دست ما رسیده است؛ زیرا نگهبانى از آن را خود خداوند متعال به عهده گرفته است؛ «انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحفظون(2064)؛ ما قرآن را نازل كردیم و به طور قطع نگه دار و حافظ آنیم.» ولى تورات و انجیل فعلى این گونه نیستند. شواهد تاریخى و ادله دیگر نشان مىدهد كه تورات و انجیل اصلى از بین رفته و فقط قسمتهایى از آن دو كتاب آسمانى را پیروان حضرت موسى(علیه السلام) و عیسى(علیه السلام) مدّتها بعد از وفات آنها نوشتهاند كه آن هم متأسّفانه با خرافات فراوان آمیخته شده است؛ بنابراین، تورات و انجیل فعلى مجموعه كتب تاریخى است كه به وسیله یهودیان و مسیحیان نوشته شده؛ نه اینكه كتاب آسمانى حضرت موسى و عیسى(علیهماالسلام) باشند.(2065)
«كارلتون اس.گون» Goon .Carlton.s استاد دانشگاه ایالت پنسلوانیا یكى از مزایاى عظیم قرآن، بلاغت آن است. قرآن هنگامى كه درست تلاوت شود چه شنونده به لغت عربى آشنائى داشته آن را بفهمد یا نفهمد تأثیر شدیدى در او گذاشته و در ذهنش جاگیر مىشود. این مزیّت بلاغتى قرآن قابل ترجمه نیست.
قرآن را مسلمانان عموماً با لغت عربى اصلىاش قرائت مىكنند و خیلى از مسلمانان آن را در حفظ دارند و ممكن است همه آن را در یك شب با صداى بلند بخوانند. چنان چه فعلاً هم به مناسبت مرگ افراد به همین نحو خوانده مىشود. بنابراین قرآن براى اسلام دو فایده دارد:
یكى قوانین اسلام از آن استنباط مىشود (مأخذ احكام اسلامى است): دیگر اینكه در حالات و جهات مختلف قرائت مىشود.(2066)