«قال الإمام علیّ بن موسى الرضا(علیه السلام) : سبعة أشیاء من الاستهزاء: من استغفر اللّه بلسانه و لم یندم قلبه فقد استهزأ بنفسه، و من سأل اللّه التوفیق و لم یجتهد فقد استهزأ بنفسه، و من سأل اللّه الجنّة و لم یصبر على الشدائد فقد استهزأ بنفسه، و من تعوّذ باللّه من النار و لم یترك شهوات الدّنیا فقد استهزأ بنفسه، و من ذكر الموت و لم یستعدّ له فقد استهزأ بنفسه، و من ذكر اللّه و لم یشق إلى لقائه فقد استهزأ بنفسه، و من أصرّ على المعاصى و طلب العفو من ربّه و لم یتب فقد استهزأ بنفسه؛(787) حضرت رضا(علیه السلام) فرموده: هفت چیز مسخره دارد: كسى كه به زبان استغفار كند و در دل پشیمان نباشد خود را مسخره كرده، همچنین كسى كه توفیق از خدا بخواهد و كوشش نكند، یا بهشت خواهد و بر سختیها صبر ننماید، یا به خدا از آتش پناه برد و از لذّت دنیا دست نكشد، یا مرگ را یاد كند و آماده آن نشود، یا خدا را یاد كند و مشتاق دیدار او نباشد، یا در گناه اصرار ورزد و بدون توبه از خدا طلب عفو و بخشش كند