«عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْحَجَّاجِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى الْحَسَنِ مُوسَى(علیه السلام) أَ رَأَیْتَ إِنِ احْتَجْتُ إِلَى طَبِیبٍ وَ هُوَ نَصْرَانِیٌّ أُسَلِّمُ عَلَیْهِ وَ أَدْعُو لَهُ قَالَ نَعَمْ لِأَنَّهُ لَا یَنْفَعُهُ دُعَاؤُكَ؛(590) عبد الرحمن بن حجّاج مىگوید كه به امام هفتم(علیه السلام) گفتم: بفرمائید اگر نیازمند پزشك ترسا شدم به او درود گویم و دعا كنم؟ فرمود: آرى زیرا دعایت او را سودى ندهد.»