«وَ الَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِیَّةً لّأَِزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلىَ الْحَوْلِ غَیرَ إِخْرَاجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْكُمْ فىِ مَا فَعَلْنَ فىِ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ وَ اللَّهُ عَزِیزٌ حَكِیمٌ؛(41) و كسانى كه از شما در آستانه مرگ قرار مىگیرند و همسرانى از خود بهجا مىگذارند، باید براى همسران خود وصیت كنند كه تا یك سال، آنها را (با پرداختن هزینه زندگى) بهرهمند سازند به شرط اینكه آنها (از خانه شوهر) بیرون نروند (و اقدام به ازدواج مجدّد نكنند). و اگر بیرون روند، (حقى در هزینه ندارند ولى) گناهى بر شما نیست نسبت به آنچه درباره خود، به طور شایسته انجام مىدهند. و خداوند، توانا و حكیم است.»