گویند عماد الدین فقیه، در شیراز مىزیست، گربهاى داشت، هر وقت او به نماز مىایستاد، آن گربه به او اقتدا مىكرد، ركوع و سجده و قیام را انجام مىداد، و همین باعث شد كه شاه شجاع الدین، ارادت خاصّى به عماد پیدا كرد. شعر خواجه حافظ به همین حادثه اشاره مىكند، آنجا كه گوید:
اى كیك خوش خرام كه خوش مىروى به ناز
غرّه مشو كه گربه عابد نماز كرد(1750)