خورِ اندك، فزون كنَد حلمتخورِ بسیار، كم كند عِلمت «سنایى» شكم، از قوتِ خوش مكن فربهكه شكم، خصم و خصم، لاغر به «مكتبى» ندارند تن پروران آگهىكه پُر معده باشد ز حكمت تُهى «سعدى»