«عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ الْمَكَارِمُ عَشْرٌ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَكُونَ فِیكَ فَلْتَكُنْ فَإِنَّهَا تَكُونُ فِى الرَّجُلِ وَ لَا تَكُونُ فِى وَلَدِهِ وَ تَكُونُ فِى الْوَلَدِ وَ لَا تَكُونُ فِى أَبِیهِ وَ تَكُونُ فِى الْعَبْدِ وَ لَا تَكُونُ فِى الْحُرِّ قِیلَ وَ مَا هُنَّ قَالَ صِدْقُ الْبَأْسِ وَ صِدْقُ اللِّسَانِ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ وَ إِقْرَاءُ الضَّیْفِ- وَ إِطْعَامُ السَّائِلِ وَ الْمُكَافَأَةُ عَلَى الصَّنَائِعِ وَ التَّذَمُّمُ لِلْجَارِ وَ التَّذَمُّمُ لِلصَّاحِبِ وَ رَأْسُهُنَّ الْحَیَاء؛(323) ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) مىگفت: ده خصلت از خلق و خوى كریمان است اگر توانستى همه آن ده خصلت را در خود فراهم كن؛ چه بسا كه این ده خصلت در پدر خانواده فراهم باشد و در فرزندان او فراهم نباشد. و یا در فرزند خانواده فراهم شود و در پدر او فراهم نباشد و چه بسا كه (این ده خصلت) در برده زرخرید فراهم باشد و در نجیبزاده آزاده فراهم نباشد.
پرسیدند كه آن ده خصلت كدام است. ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) گفت: استقامت در مقابل حوادث، راستى در سخن، اداء امانت، رسیدگى به خویشان، خوش برخوردى با میهمانان، دعوت گدایان بر سر خوان، نیكى با نیكان، حمایت از همسایگان، حمایت از همراهیان و بالاتر از همه حیا.»