مرحوم حضرت آیت اللَّه سید محمود طالقانى -صاحب تفسیر «پرتوى از قرآن»(789)- در سخنرانى خود به سال 1358 شمسى در حسینیه ارشاد تهران چنین فرمودند: اگر تفسیرى نوشتم(790) كه به هر حال مورد توجّه واقع شده، مىدانید از بركت چه بود؟ از بركت زندان بود! زندانى كه دیگر هیچ مسئولیتى نداشتم جز این كه راه بروم، یك سورهاى، یك آیهاى را در نظر بگیرم. دور حیاط زندان، وقت خوابیدن، وقت آسایش، چیزى بفهمم و یادداشت كنم -مهمترین مسئولیت را براى خودم همین مىدیدم- و با وسایل و مشكلاتى به خارج زندان بفرستم تا به صورت انتشار دربیاید.ولى از باب خالى نبودن عریضه، این نكته را عرض مىكنم كه از خصایص قرآن و درك قرآنى -كه شاید كمتر ما توجّه داشته باشیم- این است كه بعضى از مسایل و حقایق قرآن در ضمن حركت براى انسان تبیین مىشود، نه نشستن در یك گوشهاى و این تفسیر و این بیان و آن بیان، این اظهار را دیدن و اینها را جمع كردن، به طور مثال عرض مىكنم، تفسیر سوره «نازعات» را -همان طورى كه كسانى دیدهاند- در «پرتوى از قرآن» نوشتهام ولى وقتى از زندان- بیرون آمدم و این حركت انقلاب را دیدم، باز دیدم یك مسایل جدیدى براى من روشن شد و این سعه نظر قرآن است. همان طور كه خود قرآن بیان كرده(791)، با حركت و احتیاجات و برخوردهاست كه بعضى از متشابهات باید تأویل یابد.(792)