«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ أَتَى رَجُلٌ النَّبِیَّ(صلى الله علیه و آله) وَ عِنْدَهُ رَجُلٌ فَأَخْبَرَهُ بِمَوْلُودٍ لَهُ فَتَغَیَّرَ لَوْنُ الرَّجُلِ فَقَالَ لَهُ النَّبِیُّ(صلى الله علیه و آله) مَا لَكَ قَالَ خَیْرٌ قَالَ قُلْ قَالَ خَرَجْتُ وَ الْمَرْأَةُ تَمْخَضُ فَأُخْبِرْتُ أَنَّهَا وَلَدَتْ جَارِیَةً فَقَالَ لَهُ النَّبِیُّ(صلى الله علیه و آله) الْأَرْضُ تُقِلُّهَا وَ السَّمَاءُ تُظِلُّهَا وَ اللَّهُ یَرْزُقُهَا وَ هِیَ رَیْحَانَةٌ تَشَمُّهَا ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ مَنْ كَانَتْ لَهُ ابْنَةٌ فَهُوَ مَقْرُوحٌ وَ مَنْ كَانَتْ لَهُ ابْنَتَانِ فَیَا غَوْثَاهْ وَ مَنْ كَانَتْ لَهُ ثَلَاثُ بَنَاتٍ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهَادُ وَ كُلُّ مَكْرُوهٍ وَ مَنْ كَانَتْ لَهُ أَرْبَعُ بَنَاتٍ فَیَا عِبَادَ اللَّهِ أَقْرِضُوهُ یَا عِبَادَ اللَّهِ ارْحَمُوهُ یَا عِبَادَ اللَّهِ أَعِینُوه؛(1959) حمزة بن حمران گوید: امام صادق(علیه السلام) فرمود: مردى بر پیغمبر(صلى الله علیه و آله) وارد شد و به شخصى كه نزد آن حضرت نشسته بود خبر داد كه خداوند فرزندى به تو عطا فرمود؛ ناگهان رنگ مرد تغییر كرد و دگرگونى در رخسارش ظاهر گشت. رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: تو را چه شد؟ عرض كرد: خیر است، فرمود: بگو چه شده؟ گفت: از خانه كه بیرون آمدم زوجهام درد زایمان داشت اكنون خبر آوردهاند كه دختر زائیده (یعنى از این جهت كه دختر است ناراحت شدهام). رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: سنگینیش بر گرده زمین است، و زیر سایه آسمان خدا زندگى خواهد كرد، و روزیش را خداوند خواهد رسانید، و چون شاخه ریحانى است كه آن را میبوئى. آنگاه رو به یاران كرده فرمود: هر كس داراى یك دختر شد بار سنگینى به عهدهاش افتاد، و هر كس دو دختر داشت به فریادش باید رسید، و هر كس داراى سه دختر شد جهاد و هر كار سختى از عهدهاش برداشته مىشود، و هر كس داراى چهار دختر گشت، اى بندگان خدا! او را یارى كنید، و اى بندگان خدا به او قرض دهید، و اى بندگان خدا به او رحمت آرید.»