زلیخا مُرد از این حسرت كه یوسف گشت زندانى
چرا عاقل كند كارى كه باز آرَد پشیمانى
دریغ، سود ندارد چو رفت كار از دست.
«سعدى»
عاقلا! مكن كارى كآورَد پشیمانى.
«حافظ»
كار چو از دست رفت، آهِ ندامت چه سود؟
«دهخدا»
هر آن كو به هر كار بینَد ز پیش
پشیمان نگردد ز كردار خویش
«اسدى»