«قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) الزَّاهِدُونَ فِى الدُّنْیَا قَوْمٌ وُعِظُوا فَاتَّعَظُوا وَ خُوِّفُوا فَحَذِرُوا وَ عَلِمُوا فَعَمِلُوا إِنْ أَصَابَهُمْ یُسْرٌ شَكَرُوا وَ إِنْ أَصَابَهُمْ عُسْرٌ صَبَرُوا. قَالُوا یَا وَصِیَّ رَسُولِ اللَّهِ! لَا نَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ حَتَّى نَعْمَلَ بِهِ كُلِّهِ وَ لَا نَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ حَتَّى نَنْتَهِیَ عَنْهُ كُلِّهِ. فَقَالَ لَا بَلْ مُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ إِنْ لَمْ تَعْمَلُوا بِهِ كُلِّهِ وَ انْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ إِنْ لَمْ تَنْتَهُوا عَنْهُ كُلِّه؛(646) حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرموده است: زاهدان در دنیا گروهى مىباشند كه پند داده مىشوند و پند میگیرند و ترسانده مىشوند و میترسند دانشمند مىشوند و عمل به دانش خویش میكنند، اگر در آسایش و راحتى قرار گیرند سپاسگزارى كنند و اگر در تنگناى سختى قرار گیرند شكیبائى كنند. عرض كردند: اى جانشین رسول خدا! ما امر به معروف نمىكنیم تا خودمان به آن عمل كنیم و نهى از منكر نمىكنیم تا تمام آن را ترك نكنیم. حضرت فرمود: نه، بلكه شما امر به معروف كنید اگر چه به تمام گفتههاى خود عمل نمىكنید و نهى از منكر كنید اگر چه تمام آنچه را كه نهى مىكنید عمل نمىكنید.