«وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَ شُهُبًا؛ وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنهَا مَقَعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَن یَسْتَمِعِ الاَنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّصَدًا؛ وَ أَنَّا لَا نَدْرِى أَ شَرٌّ أُرِیدَ بِمَن فِى الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا؛(848) و اینكه ما آسمان را جستجو كردیم و همه را پر از محافظان قوىّ و تیرهاى شهاب یافتیم! و اینكه ما پیش از این به استراق سمع در آسمانها مىنشستیم امّا اكنون هر كس بخواهد استراق سمع كند، شهابى را در كمین خود مىیابد! و اینكه (با این اوضاع) ما نمىدانیم آیا اراده شرّى درباره اهل زمین شده یا پروردگارشان خواسته است آنان را هدایت كند؟!»