«وَ الَّذِینَ هَاجَرُواْ فِى سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُواْ أَوْ مَاتُواْ لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَیرُ الرَّزِقِینَ؛ لَیُدْخِلَنَّهُم مُّدْخَلًا یَرْضَوْنَهُ وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَلِیمٌ حَلِیمٌ؛(1656) و كسانى كه در راه خدا هجرت كردند، سپس كشته شدند یا به مرگ طبیعى از دنیا رفتند، خداوند به آنها روزى نیكویى مىدهد كه او بهترین روزىدهندگان است! خداوند آنان را در محلى وارد مىكند كه از آن خشنود خواهند بود و خداوند دانا و بردبار است.»