دلاورىها و ایثار و نبرد قهرمانانه یكى از اصحاب به نام قُزمان در جنگ احد را براى پیامبر تعریف كردند. پیامبر (صلى الله علیه و آله) به جاى این كه او را تمجید كند، فرمود: «او اهل دوزخ است.» یاران از سخن پیامبر(صلى الله علیه و آله) تعجب كردند، چرا كه از راز سخن بىخبر بودند تا این كه بعضى به حضور پیامبر (صلى الله علیه و آله) آمده و گفتند كه قُزمان مجروح شد.
فرمود: «همان كه گفتم، خداوند آنچه را بخواهد در مورد عذاب او در دوزخ انجام مىدهد.» چرا؟ مگر او در ركاب پیامبر(صلى الله علیه و آله) با دشمن نجنگیده و در این راه مجروح نشده است؟ طولى نكشید كه پاسخ به این سؤال روشن شد. آنگاه كه قزمان در بستر افتاده بود، جمعى از مسلمانان به عیادت او آمده و به او گفتند: تو را مژده باد! خوشا به سعادت تو كه آن همه زحمت را تحمّل كردى و اهل بهشت خواهى بود. او با عصبانیّت گفت: مرا به چه چیز مژده مىدهید؟ سوگند به خدا من براى اسلام و دفاع از آن، نمىجنگیدم، بلكه به قصد دفاع از قبیله و بستگانم مىجنگیدم، تا آنها را از گزند دشمن، نجات دهم. یاران، تا حدودى به راز سخن پیامبر(صلى الله علیه و آله) پى بردند كه قزمان به سبب این كه نیّتش براى خدا و دفاع از اسلام نبود، اهل دوزخ است. اما هنوز موضوع، به طور كامل برایشان روشن نبود تا این كه خبر رسید او در برابر دردهاى زخم بدنش مقاومت نكرد و تصمیم به خودكشى گرفت و با تیر خود را كشت. همه فهمیدند كه پیامبر(صلى الله علیه و آله) راست فرمود كه او از دوزخیان است، زیرا نیّت ناپاك داشت و همان نیّت آلوده، او را به هلاكت رسانید. پیامبر(صلى الله علیه و آله) او را فاسق خواند و فرمود: «خداوند، دین اسلام را به واسطه این مرد فاسق تأیید كرد.»(1075)