زید بن ارقم روایت مىكند كه وقتى حضرت پیامبر اكرم(صلى الله علیه و آله) هفت سنگ ریزه بر كف دست خود نهاد آنسنگریزهها بر كف دست آن حضرت تسبیح گفتند، بر دست امیرالمؤمنین(علیه السلام) نهاد تسبیح كردند، بر دست امام حسن (علیه السلام) تسبیح كردند، بر دست امام حسین(علیه السلام) تسبیح كردند. جماعتى از صحابه حاضر بودند بر دست آنها مىنهاد، هیچ تسبیح نمىشنیدند.
عمر گفت: یا رسول اللَّه! چگونه است كه در دست بعضى تسبیح مىكنند و در دست بعضى تسبیح نمىكنند؟
حضرت فرمود: «آنها بر دست پیغمبرى تسبیح مىكنند یا وصىّ پیغمبرى و عترت پیغمبرى، معجزات جز انبیاء كسى دیگر را نمىباشد، ایشان عترت و اوصیاء منند هم حجج الرحمن، عترت احمد و ائمه حقاند.(2605)