شخصى نزد امام صادق(علیه السلام) آمد و شكایت یكى از اصحاب آن حضرت را كرد. چیزى نگذشت كه آن صحابى هم وارد شد. امام(علیه السلام) از او پرسید: چه شده كه این شخص از تو شكایت دارد؟ گفت: شكایت او به این جهت است كه طلبى از او دارم و اصرار و سرسختى كردم تا حقم را از او بگیرم. امام صادق(علیه السلام) عصبانى شده و فرمودند: «حقّ خودت را بطور غیر صحیح مطالبه كردهاى! تو خیال مىكنى اینكه قرآن مىفرماید: «و یخافون سوء الحساب»؛ از خدا مىترسند كه خدا به آنها ظلم كند؟ نه بخدا قسم، آنها مىترسند كه خدا همه حقوق خود را از آنها بگیرد و خدا این را «سوء الحساب» نامیده است، پس هر كس كه پافشارى بر اخذ حق كند، بدى كرده است (البته پافشارى و اصرار زیاد و غیرصحیح و در مشكل افكندن مدیون صلاح نیست).»(1153)