«وَ إِذْ بَوَّأْنَا لِابْرَهِیمَ مَكاَنَ الْبَیْتِ أَن لَّا تُشْرِكْ بِى شَیْئًا وَ طَهِّرْ بَیْتِىَ لِلطَّائِفینَ وَ الْقَائِمینَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ؛ وَ أَذِّن فِى النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوكَ رِجَالًا وَ عَلَى كُلِّ ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِن كُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ؛(929) (به خاطر بیاور) زمانى را كه جاى خانه (كعبه) را براى ابراهیم آماده ساختیم (تا خانه را بنا كند و به او گفتیم:) چیزى را همتاى من قرار مده! و خانهام را براى طوافكنندگان و قیامكنندگان و ركوعكنندگان و سجودكنندگان (از آلودگى بتها و از هر گونه آلودگى) پاك ساز! و مردم را دعوت عمومى به حج كن تا پیاده و سواره بر مركبهاى لاغر از هر راه دورى بسوى تو بیایند.»