اگر گویى كه بتوانم، قدم در نِهْ كه بتوانى
وگر گویى كه نتوانم، برو بنشین كه نتوانى
«جامع التمثیل»
عقل و هنر و عزم است در مُلك مهین(166)، میزان. «سید نصراللَّه تقوى»
خواستن، توانستن است.
هر كه چون كركس به مردارى فرود آورد سر
كى تواند همچو طوطى طمع شكّر داشتن(167)