از قصّه حضرت آدم(علیه السلام) فواید بسیار بدست آید: خداوند پس از تعلیم توحید و نبوّت و معاد مردم را به عمل صالح خواند، و عمل صالح از كسى متوقّع است كه غرض الهى دارد چون هر كس اعمالش مناسب با أهمّ اغراض اوست چنان كه طالب مال اگر در علم به پایه بوعلى سینا برسد با فقر، خویش را بدبخت مىداند، و عمل او همه در راه مال است؛ و آن كه همّش تحصیل رضاى خداست، به غیر عمل صالح آرامش دل ندارد؛ و خداوند در قصه آدم او را خلیفه خود قرار داد تا غرض أهمّ وى تخلّق به اخلاق الله باشد و سزاوار خلیفتى او گردد.(110)