«وَ خُذْ بِیَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِب بِّهِ وَ لَا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْنَهُ صَابِرًا نِّعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ؛(810) (و به او گفتیم:) بستهاى از ساقههاى گندم (یا مانند آن) را برگیر و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشكن! ما او را شكیبا یافتیم چه بنده خوبى كه بسیار بازگشتكننده (به سوى خدا) بود!»