«وَ لَقَدْ أَخَذْنَهُم بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكاَنُواْ لِرَبِّهِمْ وَ مَا یَتَضَرَّعُونَ؛ حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَیهِم بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِیدٍ إِذَا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ؛(749) ما آنها را به عذاب و بلا گرفتار ساختیم (تا بیدار شوند)، امّا آنان نه در برابر پروردگارشان تواضع كردند، و نه به درگاهش تضرّع مىكنند! (این وضع هم چنان ادامه مىیابد) تا زمانى كه درى از عذاب شدید به روى آنان بگشاییم، (و چنان گرفتار مىشوند كه) ناگهان بكلّى مأیوس گردند.»