سالى در بنى اسرائیل قحطى شد، حضرت موسى(علیه السلام) چند بار نماز استسقاء خواند و طلب باران كرد، اما خبرى از باران نشد. خداوند به حضرت موسى(علیه السلام) وحى كرد: «من بخاطر آنكه یك نفر در میان شماست و سخن چین است و اصرار بر نمامى دارد، دعاى شما را مستجاب نمىكنم.»
عرض كرد: خدایا آن شخص كیست؟ فرمود: «اى موسى! شما را از غیبت نهى مىكنم، حال خودم نمامى كنم؟! بگو همه توبه نمایند، تا دعایشان مستجاب شود.»
همه توبه كردند و خداوند باران رحمت را بر آنها نازل كرد.(1273)
در خبرى دیگر آمده است: كه آن شخص درباره حضرت موسى(علیه السلام) غیبت كرده بود و موسى(علیه السلام) تقاضاى شناسائى آن شخص را كرد و خداوند فرمود: «من سخن چینى را زشت دارم حال خود سخن چینى كنم؟!»