«لاَ یَسْتَوِى الْقَعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیرُ أُوْلِى الضَّرَرِ وَ المُجَهِدُونَ فِى سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَلِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ المُجَهِدِینَ بِأَمْوَلِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ عَلَى الْقَعِدِینَ دَرَجَةً وَ كُلاًّ وَعَدَ اللَّهُ الحُسْنَى وَ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَهِدِینَ عَلَى الْقَعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًا؛(344) (هرگز) افراد باایمانى كه بدون بیمارى و ناراحتى، از جهاد بازنشستند، با مجاهدانى كه در راه خدا با مال و جان خود جهاد كردند، یكسان نیستند! خداوند، مجاهدانى را كه با مال و جان خود جهاد نمودند، بر قاعدان [ترككنندگان جهاد ]برترى مهمّى بخشیده و به هر یك از این دو گروه (به نسبت اعمال نیكشان،) خداوند وعده پاداش نیك داده، و مجاهدان را بر قاعدان، با پاداش عظیمى برترى بخشیده است.»