مسلمانان به مسابقات اسب دوانى و شتردوانى و تیراندازى و امثال اینها خیلى علاقه نشان مىدادند؛ زیرا اسلام تمرین كارهایى را كه دانستن و مهارت در آنها براى سربازان ضرورت دارد سنت كرده است. به علاوه خود رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) كه رهبر جامعه اسلامى بود، عملاً در اینگونه مسابقات شركت مىكرد. و این بهترین تشویق مسلمانان خصوصاً جوانان براى یاد گرفتن فنون سربازى بود. تا وقتى كه این سنت معمول بود و پیشوایان اسلام عملاً مسلمانان را در این امور تشویق مىكردند، روح شهامت و شجاعت و سربازى در جامعه اسلام محفوظ بود. رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) گاهى اسب و گاهى شتر سوار مىشد و شخصاً با مسابقه دهندگان مسابقه مىداد.
رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) شترى داشت كه به دوندگى معروف بود، با هر شترى كه مسابقه داده بود برنده شده بود. كم كم این فكر در برخى سادهلوحان پیدا شد كه شاید این شتر، از آن جهت كه به رسول اكرم تعلق دارد از همه جلو مىزند. بنابراین، ممكن نیست در دنیا شترى پیدا شود كه با این شتر برابرى كند.
تا آنكه روزى یك اعرابى بادیه نشین با شترش به مدینه آمد و مدعى شد حاضرم با شتر پیغمبر مسابقه بدهم. اصحاب پیغمبر با اطمینان كامل براى تماشاى این مسابقه جالب، مخصوصاً از آن جهت كه رسول اكرم شخصاً متعهّد سوارى شتر خویش شد، از شهر بیرون دویدند. رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) و اعرابى روانه شدند و از نقطهاى كه قرار بود مسابقه از آنجا شروع شود، شتران را به طرف تماشاچیان به حركت درآوردند. هیجان عجیبى در تماشاچیان پیدا شده بود. اما برخلاف انتظار مردم، شتر اعرابى شتر پیغبر را پشت سر گذاشت.
آن دسته از مسلمانان كه درباره شتر پیغمبر عقاید خاصى پیدا كرده بودند، از این پیشامد بسیار ناراحت شدند. خیلى خلاف انتظارشان بود، قیافههاشان درهم شد. رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) به آنها فرمود: «اینكه ناراحتى ندارد، شتر من از همه شتران جلو مىافتاد، به خود بالید و مغرور شد، پیش خود گفت: من بالادست ندارم. اما سنت الهى است كه روى هر دستى دستى دیگر پیدا شود و پس از هر فرازى، نشیبى برسد و هر غرورى درهم شكسته شود.» به این ترتیب رسول اكرم(صلى الله علیه و آله)، ضمن بیان حكمتى آموزنده، آنها را به اشتباهشان واقف ساخت.(2266)