«وَ إِذَا قَرَأْتَ الْقُرْءَانَ جَعَلْنَا بَیْنَكَ وَ بَیْنَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالاَخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا؛ وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَ فِى ءَاذَانِهِمْ وَقْرًا وَ إِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِى الْقُرْءَانِ وَحْدَهُ وَلَّوْاْ عَلَى أَدْبَرِهِمْ نُفُورًا؛(2403) و هنگامى كه قرآن مىخوانى، میان تو و آنها كه به آخرت ایمان نمىآورند، حجاب ناپیدایى قرار مىدهیم. و بر دلهایشان پوششهایى، تا آن را نفهمند و در گوشهایشان سنگینى و هنگامى كه پروردگارت را در قرآن به یگانگى یاد مىكنى، آنها پشت مىكنند و از تو روى بر مىگردانند.»