«وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَقَ بَنِى إِسرَائِیلَ وَ بَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَىْ عَشَرَ نَقِیبًا وَ قَالَ اللَّهُ إِنِّى مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَوةَ وَ ءَاتَیْتُمُ الزَّكَوةَ وَ ءَامَنتُم بِرُسُلِى وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ وَ أَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَیَِّاتِكُمْ وَ لَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّتٍ تَجرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَرُ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ؛(2101) خدا از بنى اسرائیل پیمان گرفت. و از آنها، دوازده نقیب [سرپرست ]برانگیختیم. و خداوند (به آنها) گفت: «من با شما هستم! اگر نماز را برپا دارید، و زكات را بپردازید، و به رسولان من ایمان بیاورید و آنها را یارى كنید، و به خدا قرض الحسن بدهید [در راه او، به نیازمندان كمك كنید ]گناهان شما را مىپوشانم [مى بخشم ]و شما را در باغهایى از بهشت، كه نهرها از زیر درختانش جارى است، وارد مىكنم. اما هر كس از شما بعد از این كافر شود، از راه راست منحرف گردیده است.»