(97) مَنْ عَمِلَ صَلِحاً مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَی وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَوةً طَیِّبَةً وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
ترجمه: هر کس از مرد یا زن که مؤمن باشد و کار شایسته کند، حتماً به زندگی پاک وپسندیدهای زندهاش میداریم وقطعاً مزدشان را بر پایهی نیکوترین کاری که میکردهاند، پاداش خواهیم داد.
نکتهها:
«حیات طیّبه» آن است که انسان دلی آرام و روحی مؤمن داشته باشد، مؤمن به نور خدا میبیند، مشمول دعای فرشتگان است، مشمول تأییدات الهی است، اینگونه افراد خوف و حزنی ندارند.
پیامها:
1- ملاک پاداش، سنّ، نژاد، جنسیت، موقعیت اجتماعی، سیاسی و... نیست. (مَن عَمِل)
2- زن و مرد در کسب کمالات معنوی یکسانند. (من ذکر او انثی)
3- شرط قبولی عمل صالح، ایمان است. (و هو مؤمن)
4- حتی یک عمل صالح، بیپاسخ نمیماند. (من عمل صالحاً)
5- هر کجا تفکّر جاهلی مبنی بر تحقیر زن در کار باشد، باید نام و مقام زن را با صراحت برد. (من ذکرٍ او انثی)
6- کار خوب به تنهایی کافی نیست، خود انسان هم باید خوب باشد. (من عمل صالحاً... و هو مؤمن)
7- انسانِ بدون ایمان و عمل صالح، گویی مرده است. (فلنحیینّه حیوة طیّبةً)