(52) وَلَهُ مَا فِی السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ وَلَهُ الدِّینُ وَاصِباً أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ
ترجمه: وآنچه در آسمانها وزمین است از آن اوست وپرستش وفرمانبرداری پیوسته برای اوست، پس آیا از غیر خداوند پروا میکنید.
نکتهها:
مراد از کلمهی «دین» در آیه، پرستش و بندگی است که لازمهی پذیرش دین و مکتب حق است. و کلمهی «واصِب» به معنای دائم و شدید است، مانند آیهی 9 سورهی صافات: (و لهم عذاب واصب)
پیامها:
1- بر خلاف آن عقاید خرافی که برای هر نوعی از موجودات، ربّی را فرض میکردند، خداوندِ همهی آنچه در آسمانها وزمین است، یکی است. (له ما فی السموات و الارض)
2- پرستش و بندگی، تنها در برابر خالق یکتا جایز است. (له الدین واصباً)
3- تشریع و قانونگذاری، حق کسی است که تکوین وآفرینش از آنِ اوست. سازندهی هستی باید قانون هستی را وضع وبیان کند. (له مافیالسموات... وله الدین)
4- شرک هیچ دلیل و توجیهی ندارد. (له ما فی السموات ... له الدین... افغیر اللَّه تتقون)