(107) أَفَأَمِنُواْ أَن تَأْتِیَهُمْ غَشِیَةٌ مِّنْ عذَابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِیَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ
ترجمه: آیا (آنها که ایمان نمیآورند) از اینکه عذاب الهی آنها را در برگیرد و یا قیامت در حالی که نمیدانند ناگهانی فرارسد در امانند؟
نکتهها:
«غاشیه» به معنای عقوبتی است که جامعه یا فردی را در برمیگیرد.
پیامها:
1- هیچ کس خود را تضمین شده نپندارد. (افامنوا)
2- قهر خداوند، بیخبر دامن انسان را میگیرد. (بغتةً)
3- قهر خداوند، فراگیر است و امکان فرار نیست. (غاشیة)
4- احتمال قهر الهی، برای حرکت انسان به سوی راه حق کافی است، مشکل در این است که بعضی این احتمال را هم نمیدهند. (افامنوا)
5- جزیی از عذاب برای گرفتار کردن انسان کافی است. (غاشیة من عذاب اللَّه)
6- یاد قیامت، عامل تربیت است. (تاتیَهم السّاعة)