(87) یَبَنِیَّ اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَ لَاتَاْیََسُواْ مِنْ رَّوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا یَاْیَْسُ مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَفِرُونَ
ترجمه: ای پسرانم (بار دیگر به مصر) بروید و از یوسف و برادرش جستجو کنید و از رحمت خداوند مأیوس نشوید، حق این است که جز گروه کافران از رحمت خداوندی مأیوس نمیشوند.
نکتهها:
«تحسّس» جستجوی چیزی از راه حس است. «تجسّس» به جستجو کردن در مورد بدیها و «تحسس» به جستجو کردن در مورد خوبیها گفته میشود.
به تعبیر راغب، «رَوْح» و «روح» به معنای جان است، ولی «رَوح» درموارد فَرَج و رحمت به کار میرود، گویا با گشایش گره و مشکل، جان تازهای در انسان دمیده میشود. در تفسیر تبیان آمده است: روح از ریح است، همانگونه که انسان با وزش باد احساس راحتی میکند با رحمت الهی نیز انسان شادمان میگردد.
پیامها:
1- پدر نباید با فرزندانش قطع رابطه دائمی کند. (فتولی عنهم ... یابنیّ)
2- شناخت، نیاز به حرکت دارد. (اذهبوا فتحسّسوا)
3- رسیدن به لطف الهی با تنبلی سازگار نیست. (اذهبوا، ولا تایْئسوا)**بر اساس روایات یأس از رحمت خداوند از گناهان کبیره است. (من لایحضرهالفقیه، باب معرفة الکبائر).***
4- اولیای خدا هم خود مأیوس نمیشوند هم دیگران را از یأس باز میدارند.(لاتایئسوا)
5- یأس نشانه کفر است. (لا ییأس... الا القوم الکافرون) (زیرا مأیوس شده در درون خود میگوید قدرت خداوند تمام شده است.)