(112) وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْیَةً کَانَتْ ءَامِنَةً مُّطْمَئِنَّةً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَداً مِّن کُلِّ مَکَانٍ فَکَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا کَانُواْ یَصْنَعُونَ
ترجمه: و خداوند (برای شما) قریهای را مثال میزند که امن و آرام بود، روزیش از هر سو فراوان میرسید، اما (مردم آن قریه) نعمتهای خدا را ناسپاسی کردند، پس خداوند به (سزای) آنچه انجام میدادند، پوشش فراگیر گرسنگی و ترس را بر آنان چشانید.
نکتهها:
تعبیر «لباس» در مورد گرسنگی و ترس، شاید بخاطر آن باشد که این دو همچون لباس، همهی وجود و زندگی آنها را فراگرفته بود، چنانکه تعبیر «چشاندن» کنایه از نفوذِ آثار گرسنگی و ترس، در عمق وجود آنان است.
پیامها:
1- تاریخ بشر، دارای ضابطه وقانون و برپایه سنتهای الهی است. (ضرب اللَّه مثلاً)
2- از بیان مثالهای قرآنی در مورد تاریخ واقوام گذشته، عبرت بگیریم. (ضرب اللَّه مثلاً)
3- امنیت و آرامش در رأس نعمتها و زمینهی توسعه در رزق و اقتصاد جامعه میباشد. (امنة مطمئنة یأتیها رزقها)
4- عذابهای دنیوی نسبت به عذابهای اخروی، نوعی چشیدن است نه نوشیدن. (فاذاقها اللَّه)
5- کفران نعمت در همین دنیا، عقاب دارد. (فکفرت ... فاذاقها اللَّه)
6- کفران نعمت باعث زوال آن است. (فکفرت بانعم اللَّه فاذاقها اللَّه لباس الجوع)
7- فقر اقتصادی و ناامنی اجتماعی، از نشانههای بیاعتنایی جامعه به اصول دینی است. (فکفرت ... فاذاقها اللَّه لباس الجوع و الخوف)
8- کفران نعمت هم عذاب جسمی دارد. (فقر و گرسنگی)، هم عذاب روحی و روانی (ترس و نا امنی) (فکفرت ... فاذاقها اللَّه لباس الجوع والخوف)