(108) قُلْ هَذِهِ سَبِیلِی أَدْعُواْ إِلَی اللَّهِ عَلَی بَصِیرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِی وَ سُبْحَنَ اللَّهِ وَمَآ أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ
ترجمه: (ای پیامبر تو نیز) بگو: این راه من است. من و هر کس پیرویام کرد با بینایی به سوی خدا دعوت میکنیم و خداوند (از هر شریکی) منزه است و من از مشرکان نیستم.
نکتهها:
دعوت کننده به توحید با توده مردم فرق دارد همانگونه که در دو آیه قبل گفتیم تودهی مردم غالباً ایمانشان آلوده به شرک است (و ما یؤمن اکثرهم باللَّه و هم مشرکون) امّا مبلغ آسمانی باید بتواند بگوید. (و ما انا منالمشرکین)
پیامها:
1- راه انبیا، روشن و در معرض شناخت و دید همگان است. (هذه سبیلی)
2- رهبر باید بصیرت کامل داشته باشد. (علی بصیرة)
3- دعوت رهبر باید به سوی خدا باشد (نه به سوی خود). (ادعوا الی اللَّه)
4- مبلغان دینی باید افرادی خالص و مخلص باشد. (ادعوا... ما انا من المشرکین)
5- محور تبلیغ، تنزیه خداوند از هرگونه شرک و شریک است. (سبحان اللَّه)
6- پیروان پیامبر باید هر کدام مبلغی باشند که با بصیرت و آگاهی مردم را به سوی خدا دعوت کنند. (ادعوا الی اللَّه... اَنَا ومن اتّبعنی)
7- توحید ونفی شرک، اساس دین اسلام است. (ادعوا الی اللَّه، ما انا من المشرکین)