(20) وَشَروْهُ بِثَمَنِ بَخْسٍ دَرَهِمَ مَعْدُودَةٍ وَکَانُواْ فِیهِ مِنَ الزَّ هِدِینَ
ترجمه: و (کاروانیان) یوسف را به بهایی اندک چند درهمی فروختند و درباره او بیرغبت بودند.
پیامها:
1- مالی که آسان به دست آید، آسان از دست میرود.(شروه)
2- هر کس ارزش چیزی را نداند، آنرا ارزان از دست میدهد. (بِثَمن بخس) (کاروانیان، ارزش یوسف را نمیشناختند.)
3- انسان اول ساقط، بعد برده و سپس ارزان به فروش میرسد.
4- تاریخ پول، به صدها سال قبل از اسلام میرسد.(دراهم)
5- نظام بردهداری و بردهفروشی، سابقهای دراز دارد. (شروه بثمن بخس)
6- قانون عرضه و تقاضا، تعیین کنندهی نرخ است. (چون قافله تمایل و تقاضایی در خود نمیدید، به ارزانی یوسف رابه دیگران عرضه کرد.)
7- مردان بیشناخت، یوسف را به بهای کم فروختند. ولی زنان با شناخت، او را به ملک کریم توصیف نمودند. در روایت آمده است: «رب امرئة افقه من رجل» چه بسا زنی که از مرد فهیمتر باشد.