تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 6
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره نحل آیه 27

(27) ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَمَةِ یُخْزِیهِمْ وَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَآءِیَ الَّذِینَ کُنتُمْ تُشَقُّونَ فِیهِمْ قَالَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْیَ الْیَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَی الْکَفِرِینَ‏
ترجمه: (به علاوه) خداوند در روز قیامت آنان را خوار و رسوا خواهد ساخت و می‏گوید: شریکان من که درباره آنها (با پیامبر و مؤمنان) ستیزه و مخالفت می‏کردند، کجا هستند؟ (در این هنگام) دانشمندان گویند: همانا امروز، ذلت و رسوایی بر کافران است.
نکته‏ها:
در فرهنگ قرآن، علم و جهل معنایی گسترده‏تر از دانستن و ندانستن دارد. عالم کسی است که اندیشه و عمل او بر اساس حق و حقیقت باشد، گرچه قدرت خواندن و نوشتن هم نداشته باشد و جاهل کسی است که فکر و عمل او بر باطل باشد، گرچه همه‏ی علوم را نیز بداند. قرآن، اندیشه‏ی شرک و بت‏پرستی را نشانه‏ی جهل می‏داند، چنانکه ریشه‏ی عمل زشتِ قوم لوط را جهل می‏شمرد. در این آیه نیز، «اوتوا العلم» کسانی هستند که در برابر کفر و شرک، قرار گرفته‏اند، یعنی علم واقعی، انسان را به توحید و ایمان می‏رساند.
پیام‏ها:
1- کیفر اصلیِ مجرمان، در قیامت است و هلاکت در دنیا مقدمه‏ای برای آن می‏باشد. (ثم یوم القیمة یخزیهم)
2- آنان که در دنیا مؤمنان را خوار می‏شمردند، خود در قیامت خوار می‏شوند.(یخزیهم)
3- به دنبال هر کس بروی، باید در قیامت جوابگو باشی. (اَین شرکائی)
4- در دادگاه قیامت، مشرکان حرفی برای گفتن ندارند. (این شرکائی) خدا، پاسخی ندارد.
5- علم واقعی که موجب ایمان و عمل می‏شود، هدیه‏ای الهی است. (اوتوا العلم)