(30) وَقِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْاْ مَاذَآ أَنزَلَ رَبُّکُمْ قَالُواْ خَیْراً لِّلَّذِینَ أَحْسَنُواْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الْأَخِرَةِ خَیْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ
ترجمه: وبه پرهیزکاران گفته شد: پروردگارتان چه نازل کرده است؟ گویند: خیر (نازل کرده است) برای کسانی که نیکی کردهاند در این دنیا نیکی است و قطعاً سرای آخرت بهتر است و چه نیکوست سرای پرهیزکاران.
نکتهها:
در آغاز اسلام، آنانکه وارد مکه میشدند و نام قرآن و پیامبر را شنیده بودند، در برخورد با افراد مختلف، از آنها میپرسیدند: «ماذا انزل ربّکم» خدایتان چه نازل کرده است؟ در پاسخ به این افراد مشرکان میگفتند: «اساطیر الاولین» و مؤمنان میگفتند: «خیراً» آنچه را مایه خیر و سعادت است نازل فرموده است.
آنکه در دعا از خدا حسنه میخواهد، «ربّنا اتنا فیالدنیا حسنة» باید خود اهل احسان باشد، زیرا «للذین احسنوا فی هذه الدنیا حسنة»
دو تابلوی زیبا و روشن (مقایسه آیات 23 تا 28 و 30 تا32 همین سوره)
«مستکبرین» «متقین»
قضاوت:
(اذا قیل لهم ماذا انزل ربکم قالوا اساطیر الاولین)
(و قیل الذین اتقوا ماذا انزل ربکم قالوا خیراً)
نتیجه دنیوی:
(فاتیاللَّه بنیانهم من القواعد)
(للذیناحسنوافی هذهالدنیا حسنة)
کیفر اخروی:
(ثم یوم القیمة نخزیهم ... فادخلوا ابواب جهنم)
(و لدار الاخرة خیر ...جنات عدن یدخلونها)
هنگام مرگ:
(تتوفاهم الملائکة ظالمی انفسهم)
(الذین تتوفاهم الملائکة طیبین)
پیامها:
1- قضاوت حق، نیاز به روح پاک و پرهیزکار دارد. (الذین اتقوا ... قالوا خیراً)
2- قرآن در یک کلمه معرفی میشود، (خیر، خوبی، مایهی نیکی وسعادت. یک کلمه بجای صد کلمه) (قالوا خیراً) دعوت قرآن، دعوت به خیر و نیکی است.
3- نیکوکاران، در هر دو جهان به نیکی میرسند.(للذین حسنوا فی هذه الدنیا حسنة ولدار الاخرة خیر)
4- پاداش الهی متناسب با عمل است. (للذین احسنوا ...حسنة، للذین اتقوا... دار المتقین)