(47) أَوْ یَأْخُذَهُمْ عَلَی تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّکُمْ لَرَءُوفٌ رَّحِیمٌ
ترجمه: یا آنکه در حال دلهره آنان را بگیرد، پس البته پروردگار شما رؤف ومهربان است.
نکتهها:
خداوند در این آیات، چهار نوع عذاب برای توطئهگرانِ علیه دین، مطرح کرده:
1- عذاب زمینی (یخسف بهم الارض)
2- عذاب آسمانی: (یأتیهم العذاب)
3- عذاب ناگهانی: (یأخذهم فی تقلبهم)
4- عذاب روحی: (یأخذهم علی تخوّف)
پیامها:
1- عذاب و کیفر الهی، پس از اتمام حجت است. (بدنبال موضوع نبوت در آیات قبل، این آیه مخالفان را تهدید میکند).
2- احتمال عذاب و کیفر الهی، برای دست برداشتن از توطئه کافی است. (افأمن)
3- توطئهگران علیه دین بدانند که مکر و حیلهی آنان، در برابر علم و قدرت الهی، پوچ است. (افأمن الذین مکروا السیئات)
4- زمان و مکان و نوع قهر خدا در دنیا قابل پیشبینی نیست، که امکان فرار باشد. (یأتیهم العذاب من حیث لایشعرون)
5- هیچ فرد یا عاملی، مانع قهر خدا نیست. (فما هم بمعجزین)
6- نزول عذاب، ناگهانی و در هر حال و شرایطی است. (فی تقلّبهم)
(چه در سفر، چه در وطن، چه در خواب و چه در بیداری، چه در راه چه ایستاده، ...)
7- گاهی رعب و خوف و دلهره، عذاب الهی و مایه هلاکت است. (یأخذهم علی تخوّف)
8- تأخیر عذاب و مهلت دادن به گنهکاران، بخاطر لطف اوست تا توبه کنند. (فان ربکم لرؤف رحیم)
9- قهر وتنبیه الهی نیز براساس تربیت ورحمت اوست.(یأخذهم... فان ربکم لرؤف رحیم)