تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 6
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره یوسف آیه 105

(105) وَکَأَیِّن مِّنْ ءَایَةٍ فِی السَّمَوَ تِ وَالْأَرْضِ یَمُرُّونَ عَلَیْهَا وَ هُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ‏
ترجمه: و چه بسیار نشانه در آسمان‏ها و زمین، که بر آن می‏گذرند، در حالی که از آن روی گردانند.
نکته‏ها:
گویا این آیه برای تسلّی خاطر رسول اکرم صلی الله علیه و آله و هر رهبر و امام بر حق است که اگر مردم به فرمان و دستور آنان بی‏اعتنا بودند نگران نباشند، آنان دائماً بر نشانه‏های قدرت و حکمت خدا در طبیعت و خلقت برخورد می‏کنند ولی لحظه‏ای نمی‏اندیشند. این همه زلزله، کسوف، خسوف، صاعقه، گردش ستارگان و کهکشان‏ها و همه و همه را می‏بینند ولی از آن اعراض می‏کنند.
جمله «یمّرون علیها» را سه نوع معنی کرده‏اند:
1- منظور از مرور انسان‏ها بر آیات الهی، مشاهده آنهاست.
2- منظور از مرور انسان‏ها بر آیات، حرکت زمین است، زیرا با حرکت زمین، انسان بر اجرام آسمانی مرور می‏کند.**تفسیر المیزان.***
3- مرور بر آیات آسمانی، پیشگویی سوار شدن انسان بر وسایل فضایی و حرکت آنها در آسمان‏هاست**سفرنامه حج آیةاللَّه صافی.***.
اعراض، از غفلت خطرناکتر است. با اینکه تعداد نشانه‏ها زیاد است (کایّن) و انسان دائماً با آنها رابطه دارد (یمرّون) امّا نه تنها فراموش می‏کند و نه تنها از آنها غفلت می‏کند، بلکه مواقعی نیز با عنایت از آنها اعراض می‏کند.
پیام‏ها:
1- انسان اگر لجاجت کند، هیچ نشانه‏ای را نمی‏پذیرد. (معرضون)
2- تمام هستی نشانه و رمز خداشناسی است. (ایةٍ)