(102) ذَ لِکَ مِنْ أَنبَآءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْکَ وَمَا کُنتَ لَدَیْهِمْ إِذْ أَجْمَعُواْ أَمْرَهُمْ وَهُمْ یَمْکُرُونَ
ترجمه: (ای پیامبر) این (داستان) از خبرهای غیبی است که ما به تو وحی میکنیم و تو نزد آنان (برادران یوسف) نبودی آنگاه که در کار خویش هم داستان و متفق شدند ونیرنگ مینمودند (که چگونه یوسف را در چاه اندازند و بگویند گرگ او را دریده است)
پیامها:
1- انبیا از طریق وحی، با غیب آشنا میشوند. (ذلک من انباء الغیب نوحیه الیک)
2- انبیا، تمام اخبار غیبی را نمیدانند. (من انباء الغیب)
3- آنجا که خدا نخواهد، نه تصمیم مردم (امرهم) نه اجماع آنان (اجمعوا) ونه نقشه وتوطئه (یمکرون) هیچکدام اثر ندارد.(اذ اجمعوا امرهم)
4- در حوادث پیدرپی و مرتبط، نکته اصلی و نقطهی شروع را فراموش نکنید. محور داستان یوسف توطئه نابودی یوسف بود. (اجمعوا امرهم و هم یمکرون)