(70) وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ ثُمَّ یَتَوَفَّکُمْ وَمِنکُم مَّن یُرَدُّ إِلَی أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْ لَا یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئاً إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ
ترجمه: وخداوند شما را آفرید سپس (جان) شما را میگیرد وبعضی از شما به پستترین دوران عمر (پیری) بازگردانده میشود، تا آنجا که بعد از دانستن (بسیاری از مطالب، بخاطر پیری همه را فراموش میکند و دیگر) چیزی نمیداند. البته خداوند آگاه و توانمند است.
نکتهها:
«ارذل» از «رذل» به معنای پست و بیارزش است. پستترین دوران عمر، همان دورانی است که ضعف و فراموشی به حدّ اعلی میرسد.**در آیه پنجم سوره حج نیز راجع به دوران کهولت، مشابه این آیه تکرار شده است.
***
فراموشی دوران کهولت، مربوط به افراد عادی است، وگرنه اولیای خدا نظیر حضرت نوح و حضرت مهدی علیهماالسلام که برای مسئولیتی عمر طولانی دارند، هرگز گرفتار غفلت و سستی و فراموشی نمیشوند.
پیامها:
1- مرگ و حیات به دست اوست. (خلقکم ثم یتوفّاکم)
2- عمر مفید و باارزش، دوران آگاهی انسان است. عمری که در آن فراموشی و غفلت است، بی ارزش است. (ارذل العمر لکی لا یعلم)
3- عمر طولانی برای همه نیست. (و منکم من یرّد)
4- تغییر و تحولات که در انسان پدید میآید، از قدرت و ضعف، علم و جهل، آگاهی و نسیان، همه بر اساس تدبیر و علم خداوند است. (ان اللَّه علیم قدیر)