(22) إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَحِدٌ فَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْأَخِرَةِ قُلُوبُهُم مُّنکِرَةٌ وَهُم مُّسْتَکْبِرُونَ
ترجمه: معبود شما معبودی است یگانه، پس کسانی که به آخرت ایمان ندارند دلهایشان به انکار خو کرده و همانان مستکبرند.
نکتهها:
آیات قبل ناتوانی غیر خدا را از آفرینش وبیخبری آنها را از آینده مطرح ساخت این آیه میفرماید، معبود واقعی شما خدای یکتاست.
«کبر» یعنی خود را بزرگ دانستن، «تکبّر» یعنی آثار کبر را عمل کردن، و «استکبار» یعنی آنکه خودش بزرگی ندارد ولی با انواع وسائل، میخواهد بزرگی خود را ایجاد و اثبات کند.
در روایات آمده است که امام حسین علیه السلام بر فقرایی عبور میکردند، آنها مشغول غذا خوردن بودند و حضرت را نیز دعوت به غذا کردند. امام در کنار آنها نشستند و مشغول شدند و سپس فرمودند: خداوند مستکبران را دوست ندارد.**تفسیر نورالثقلین، ج 3، ص 47.***
پیامها:
1- انکار معاد در حقیقت انکار مبدء است. توحید و معاد به هم پیوند دارند. (الهکم اله واحد فالذین لایؤمنون بالاخرة)
2- منشأ کفر کبر است، نه جهل. انکارِ حقیقت است، نه جهل به حقیقت. (قلوبهم منکرة و هم مستکبرون)
3- ایمان به آخرت، تکبر و استکبار را برطرف میکند. (فالذین لایؤمنون ...قلوبهم منکرة)