(100) إِنَّمَا سُلْطَنُهُ عَلَی الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُم بِهِ مُشْرِکُونَ
ترجمه: غلبه وسلطهی شیطان تنها بر کسانی است که (با پیروی از او) سلطه و ولایت او را میپذیرند، و (بر) کسانی است که آنان (به واسطه فریب شیطان) به خدا شرک آوردهاند.
نکتهها:
شیطان به عزت خداوند سوگند یاد کرده که با استمداد از حزب و قبیلهاش و از راه زینت دادن، وعدهها، تبلیغات، وسوسهها و افراد منحرف، از هرسو انسان را شکار کند. ومردم در برابر این سوء قصد به چند گروه تقسیم میشوند از جمله:
1- انبیا که شیطان تنها در آروزها و اهداف آن بزرگواران مانع تراشی میکند، ولی در خود آنان نقشی ندارد.**(القی الشیطان فی امنیّته) یعنی شیطان در اهداف و آرزوهای پیامبر چیزی را القاء میکند، ولی خداوند توطئهاش را خنثی مینماید. حج، 52.***
2- مؤمنان که شیطان با آنان تماس میگیرد، ولی آنها متذکر شده ونجات مییابند.**(اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا) اعراف، 201.***
3- مردم عادی که شیطان در روح آنان فرو رفته و وسوسه میکند.**(یوسوس فی صدور الناس) ناس، 5.***
4- افراد فاسق، که شیطان در عمق جانشان رفته و بیرون نمیآید و بر فکر و دل و اعضای آنان تسلط مییابد.**(فهو له قرین) زخرف، 36.***
پیامها:
1- مقدمات سلطهی شیطان را خودمان فراهم میکنیم. (انما سلطانه علی الذین یتولّونه) (تا مردم ولایت منحرفان را نپذیرند آنان کاری از پیش نمیبرند)
2- موحدین واقعی بیمه هستند، لکن هر کس به سراغ غیر او رفت نفوذ پذیر میشود. (انما سلطانه علی الذین ... هم به مشرکون)