(2) یُنَزِّلُ الْمَلَئِکَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَی مَن یَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُواْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ
ترجمه: خداوند فرشتگان را، همراه با وحی که از فرمان اوست، بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو میفرستد که مردم را هشدار دهید که معبودی جز من نیست پس تنها از من پروا کنید (و مخالف دستورم عمل نکنید.)
نکتهها:
گرچه مورد آیه، عجلهی کفار در امر نزول قهر خداوند است، امّا جملهی «اتی امراللَّه» اختصاصی به فرمان قهر الهی ندارد، بلکه شامل همه فرمانهای خداوند، همچون فرمان جهاد، فرمان ظهور امام زمان علیه السلام و فرمان برپایی روز قیامت، میشود که نباید در این امور عجله کرد.
«روح» یکی از فرشتگانِ مقرّب الهی است که نام او در قرآن، بصورت جداگانه و در کنار کلمهی «ملائکة» آمده است: (یوم یقوم الروح و الملائکة)**نبأ، 37. ***(تعرج الملائکة و الرّوح الیه)**معارج، 4.*** (تنزّل الملائکة والروح). اما در آیه مورد بحث، بجای حرفِ «واو» بین دو کلمه حرف «باء» بکار رفته است: (ینّزل الملائکة بالروح) شاید از آن جهت که مراد از «روح» در این آیه، آن فرشته نباشد، بلکه مراد معنای لغویِ «روح» یعنی حیاتِ معنوی باشد که معنای آیه چنین میشود: خداوند فرشتگان را همراه با اسباب حیات، بر بندگانی که بخواهد نازل میکند. چنانکه در آیهی (وکذلک اوحینا الیک روحاً من امرنا)**شوری، 52.*** مراد از «روح» قرآن است که مایه حیاتِ معنوی میباشد: (دعاکم لما یحییکم)**انفال، 24.***
پیامها:
1- فرمانهای الهی قطعی و وقوع قهر او حتمی است. (اتی امراللَّه)**کلمهی «اَتی» فعل ماضی میباشد، گویا عذاب آمده است.***
2- خداوند به وعدههای خود عمل میکند. (اتی امر اللَّه)**در آیه 109 سورهی بقره و 24 سورهی توبه، خداوند وعده داده بود که (حتی یأتی اللَّه بامره) اکنون میفرماید: (اتی امراللَّه)***
3- در کار خدا عجله نکنید، که کار او حکیمانه است و در وقت خود انجام میشود. (فلا تستعجلوه)
4- نزول فرشتهی وحی، محتوای وحی و کسی که آنرا دریافت میکند، همه و همه در مدار ارادهی الهی است. (من امره)
5- رسالت، امری انتصابی است نه اکتسابی. (من یشاء)
البته خداوند حکیم است و بیجهت کسی را به مقام نبوت نمیرساند: (اللَّه اعلم حیث یجعل رسالته)**انعام، 124.***
6- اولین شرط دریافت وحی الهی، روح عبودیت و بندگی پیامبران بوده است. (من عباده)
7- هشدار دادن به مردم، در رأس وظایف پیامبران است. (انذروا)
8- اساس عقاید بر توحید است و اساسِ عمل صالح بر تقوی. (لااله الاّ انا فاتقون)
9- پروا و پاکی، در سایهی توحید معنا پیدا میکند. (لااله الاّ انا فاتقون)