(33) هَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِیَهُمُ الْمَلَئِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رِبِّکَ کَذَلِکَ فَعَلَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَکِن کَانُواْ أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ
ترجمه: آیا کفار جز آنکه فرشتگانِ (مأمور قبض روح) یا فرمان (قهر) پروردگارت به سراغشان آید انتظاری دارند، کسانی که پیش از آنان بودند نیز چنین کردند و خداوند به آنان ظلم نکرد، لکن آنها به خودشان ستم میکردند.
نکتهها:
مشابه این آیه، در سوره بقره آیه 210 و سورهی انعام آیه 158 نیز آمده است.
اگر انذارهای پیامبران، مردم را بیدار نکند، تازیانههای عذاب آنها را بیدار خواهد کرد، امّا چه سود؟
پیامها:
1- کفار، تا قهر خدا را نبینند دست از انکار برنمیدارند. (هل ینظرون)
2- قهر الهی در دنیا، برای تربیت است نه انتقام. (امر ربّک) به جای (امر اللَّه)
3- خط شرک وکفر واستکبار در طول تاریخ فعال بوده است.(کذلک فعلالذین منقبلهم)
4- عذاب الهی، ظلم به ما نیست، بلکه عمل ما، ظلم بوده است. (و ما ظلمهم اللَّه ولکن کانوا انفسهم یظلمون)
5- کفر و تکبر، ظلم به انسانیت خویش است. (انفسهم یظلمون)
6- آنچه خطرناک است استمرار ظلم و طغیان است. (کانوا... یظلمون)
7- نزول عذاب پس از اتمام حجت و فرستادن پیامبران و کتب، نه فقط ظلم نیست، بلکه عین عدل است. (و ما ظَلَمهم اللَّه)