«ایمان» و «عمل صالح» از جمله چیزهایى هستند كه خداى متعال آنها را از ما مطالبه كرده و شرط رسیدن به كمال و سعادت بشر دانسته است. این دو مفهوم در قرآن كریم در بسیارى از موارد در كنار هم ذكر شدهاند و بر تلازم آنها با یكدیگر تأكید گردیده است. نمونهاى از این آیات را با هم مرور مىكنیم:
ـ وَ بَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنّات تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ(316) و كسانى را كه ایمان آوردهاند و كارهاى شایسته انجام دادهاند، مژده ده كه ایشان را باغ هایى خواهد بود كه از زیر[درختان] آنها جوى ها روان است.
ـ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ مِنْ ذَكَر أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِكَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ(317) و كسانى
( صفحه 196)
كه كارهاى شایسته كنند ـ چه مرد باشند یا زن ـ در حالى كه مؤمن باشند، آنان داخل بهشت مىشوند.
ـ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآب(318) كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كردهاند، خوشا به حالشان، و خوش سرانجامى دارند.
ـ إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ إِنّا لا نُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلاً(319) كسانى كه ایمان آوردهاند و كارهاى شایسته كردهاند [بدانند كه] ما پاداش كسى را كه نیكوكارى كرده است تباه نمىكنیم.
ـ فَمَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا كُفْرانَ لِسَعْیِهِ(320) پس هر كه كارهاى شایسته انجام دهد و مؤمن [هم]باشد، براى تلاش او نا سپاسى نخواهد شد.
- وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللّهِ وَ یَعْمَلْ صالِحاً یُكَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئاتِهِ وَ یُدْخِلْهُ جَنّات تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها أَبَداً(321) و هر كس به خدا ایمان بیاورد و كار شایسته كند او را در باغ هایى كه از زیر[درختان] آنها جویبارها روان است، در مىآورد.
از این آیات معلوم مىشود وظیفه ما در قبال خداى متعال، «ایمان» و «عمل صالح» است. از این رو باید پیرامون آنها بحث و تحقیق كنیم و این دو ركن اساسى را كاملاً در وجود خود تقویت كنیم. ما در این جا ابتدا درباره «ایمان» و سپس عمل صالح و رابطه آن دو با هم بحث خواهیم كرد.