وَ نَفْس وَ ما سَوّاها. فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها. قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكّاها. وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسّاها(66)
قسم به نفس و آنكه او را نیكو ساخت؛ سپس پلیدكارى و پرهیزكارىاش را به آن الهام كرد؛ كه هر كس آن را پاك گردانید قطعاً رستگار شد؛ و هر كه آلودهاش ساخت قطعاً زیان كار گردید.