آیه
فَفِرُّواْ إِلَی اللَّهِ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ
وَلَا تَجْعَلُواْ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ
ترجمه
پس به سوی خدا بگریزید، که همانا من از سوی او برای شما هشداردهندهای آشکار هستم.
و با خداوند، معبود دیگری قرار ندهید که من از سوی او برای شما هشداردهندهای آشکارم
نکته ها
در این دو آیه، دوبار پی در پی «نذیر مبین» آمده است و در آیات دیگر نیز تعبیراتی از قبیل: «قرآن مبین»** حجر، 1.***، «بلاغ مبین»**نحل، 82 .***و «عربیّ مبین»**شعراء، 195.*** آمده که همگی بیانگر روشن و روشنگر بودن پیام و سخن خداوند و هشدار پیامبران است.
نتیجه فرار به سوی خدا، فرار از ظلمات به نور، از جهل به علم، از دلهره به اطمینان، از خرافات به حق، از تفرقه به وحدت، از شرک به توحید و از گناه به تقوا و پرهیزگاری است.
امام باقرعلیه السلام سفر حج را یکی از مصادیق فرار به سوی خدا دانستند.**کافی، ج4، ص256.***
پیام ها
1- انسان محدود، در برابر هزاران مسئله مادی و معنوی و در میان تمایلات حق و باطل که از خود یا دیگران بر او عرضه میشود، به پناهگاهی محکم نیازمند است و بهترین پناهگاه خداست. «ففرّوا الی اللّه»
2- انسان، چارهای جز حرکت و گریز به سوی خدا ندارد. «ففرّوا الی اللّه»
3- مطالعه در هستی باید سبب توجّه انسان به خداوند و بندگی او گردد. «ففرّوا الی اللّه»، (با توجه به آیات قبل)
4- راه انبیا، روشن و شفّاف است. «نذیر مبین»
5 - پناهندگی به بیگانگان و غیر خداوند، اثری ندارد. «و لاتجعلوا مع اللّه...»
6- پیامبران مأمور انذار و هشدار مردم هستند. «انی لکم منه نذیر»