آیه
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُواْ وَهُمْ کُفَّارٌ فَلَن یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ
ترجمه
همانا کسانی که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند، سپس در حال کفر از دنیا رفتند، پس خداوند هرگز آنان را نخواهد بخشید.
نکته ها
این آیه در میان دو آیه قرار گرفته که خطاب به مؤمنان است و لذا خطر ارتداد مؤمنان را که به کفر آنان بیانجامد گوشزد میکند. خطری که بسیار بدفرجام است.
با اینکه خداوند همه گناهان را میبخشد، «انّ اللّه یغفر الذّنوب جمیعاً»**زمر، 53 .*** و راه توبه برای همه و همیشه و نسبت به هر گناه تا لحظه مرگ باز است، امّا آنان که در حال کفر از دنیا بروند و یا مرتد شده و باز نگردند و یا منافقان، مشمول مغفرت نمیگردند. «ان اللّه لا یغفر ان یشرک به و یغفر ما دون ذلک لمن یشاء»**نساء، 48.***، «فلن یغفر اللّه لهم»
پیام ها
1- کفر، مایهی بطلان اعمال گذشته انسان در دوره ایمان میگردد. «لاتبطلوا اعمالکم... الّذین کفروا»
2- هنگام مردن مهم این است که انسان مؤمن بمیرد یا کافر. «کفروا... ماتوا و هم کفّار»
3- کفر و عناد، عامل بازداشتن دیگران از نیکیها و خوبیها میگردد. «کفروا و صدّوا عن سبیل اللّه»
4- آمرزش الهی تا قبل از دیدن علائم مرگ امکانپذیر است. «ماتوا و هم کفّار فلن یغفر اللّه لهم»