آیه
أَزِفَتِ الْآَزِفَةُ
لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ
وَأَنتُمْ سَامِدُونَ
فَاسْجُدُواْ لِلَّهِ وَاعْبُدُواْ
ترجمه
رستاخیز نزدیک شد.
جز خداوند، کسی برطرف کننده (شداید) آن روز نیست.
پس آیا از این سخن، تعجّب میکنید.
و میخندید و گریه نمیکنید؟
در حالی که شما غافل و هوسرانید.
پس تنها خدا را سجده کنید و پرستش نمایید.
نکته ها
«آزفة» به معنای نزدیک شونده و «سامد» به معنای سهو و غفلت و تکبّر است.
در حدیثی در تفسیر فرقان میخوانیم که بعد از نزول این آیات، پیامبرصلی الله علیه وآله تا پایان عمر خندان نبود و تنها تبسّم میکرد. در ضمن آیه آخر سجده واجب دارد.
شاید مراد از «هذا الحدیث» قرآن باشد، چنانکه در آیه 23 سوره زمر نیز قرآن به «حدیث» تعبیر شده است. «اللّه نزّل أحسن الحدیث»
پیام ها
1- قیامت را دور نپنداریم. «ازفتِ الآزفة»
2- همه اسباب و وسایل، ذرّهای از گرفتاریهای قیامت را نمیکاهد. «لیس لها من دون اللّه کاشفة»
3- از تعجّب بعضی نسبت به قیامت، باید تعجّب کرد. «تعجبون»
4- کسی که قیامت را باور کند، از خنده خود میکاهد و به یاد قیامت میگرید. «و تضحکون و لاتبکون»
5 - گاهی خنده، نشانه تکبّر و سرمستی است. «تضحکون... و أنتم سامدون»
6- راه درمان غرور و سرمستی، سجده و عبادت است. «فاسجدوا... و اعبدوا»