آیه
وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ
مَا تَذَرُ مِن شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ
ترجمه
و در (سرگذشت) قوم عاد نیز آنگاه که بر آنان باد نازا (ویرانگر) فرستادیم (عبرت و نشانههایی است).
(این باد) هیچ چیزی را که بر آن میوزید باقی نمیگذاشت مگر آنکه آن را خرد و تباه میکرد.
نکته ها
پیامبر قوم عاد، حضرت هود بود که هرچه قومش را هشدار داد به سخنان او اعتنایی نکردند و زمینه نزول عذاب را فراهم ساختند.
بادها، گاهی زاینده و عامل رویش میباشند «ارسلنا الریاح لواقح»**حجر، 22.***، «یرسل الریاح مبشرات»**روم، 46.*** و گاهی نازا و وسیلهی ریزش و ویرانگری هستند. «الریح العقیم» یعنی باد ویرانگر. بادی که عامل عذاب قوم عاد بود، به قدری سوزنده و مسموم کننده بود که انسان، حیوان، گیاه و هر چه را در مسیرش قرار داشت، نابود میکرد.
«رمیم» به معنای پوسیدگی است و «ترمیم» یعنی اصلاح پوسیدگی.
با اینکه قوم عاد بسیار نیرومند و بلند قامت بودند، ولی بادی که از قهر الهی وزید، آنان را مثل استخوان پوسیده خرد و شکننده کرد.
پیام ها
1- پدیدههای طبیعی همچون باد و باران و آثار مثبت و منفی آنها به دست خداست. «ارسلنا علیهم الرّیح العقیم»
2- بلایای طبیعی همچون خشکسالی و قحطی، میتواند عذاب الهی باشد. «ما تذر من شیء... جعلته کالرّمیم»
3- آب و باد، لشگر خدا در برابر ظالمان است. «نبذناهم فی الیمّ... الریح العقیم»